Wat geef je als je op kraamvisite gaat – en waar je paps en mams écht mee helpt

Lange zinnen met overbodige woorden voelen voor je lezer als een moeilijke rekensom. Hij kan het wel lezen of uitrekenen, maar het kost energie. Verveeld haakt hij af. Hij is al onderweg naar zijn De’Longhi voor een dubbele Espresso.

Dus voor eens en voor altijd: schrap alle overbodige woorden.

En zo is het ook met kraamcadeaus.

De geboorte van Puck

Het is 16 maart 2020.

“Schat, het is begonnen”, zegt Naomi.

“Wat is begonnen? Nee, niet waar. Serieus? Help.”

Vanwege de coronacrisis mogen we pas in een latere fase van de weeën naar het ziekenhuis.

Ik rijd iedere doordeweekse dag als een zondagsrijder. Maar vandaag niet.

“Schat, rijd normaal.”

“Ja, sorry.”

Aangekomen bij het Reinier de Graaf Ziekenhuis in Delft ren ik naar binnen voor een rolstoel.

35 minuten later is Puck geboren. De bevalling is goed gegaan, dus Naomi, Puck en ik mogen naar huis. Maar in alle haast ben ik de Maxi Cosi vergeten. Het is 1:20 ’s nachts. Ik bel paps en mams nog een keer en 30 minuten later zijn ze er. Met natte ogen staan we tegenover elkaar. Een knuffel is niet toegestaan.

De kraamweek bij Mace

Mijn zoon Mace is op 10 februari 2022 geboren. Opa en oma komen de dag erna op kraamvisite. Ze houden Mace voor het eerst vast. En toegegeven: dat is beter dan na 7 weken voor het eerst Puck vast mogen houden. Na opa en oma komt er 2 weken lang dagelijks kraamvisite. En daar hoort een kraamcadeau bij, toch?

Kraamvisite

De bel gaat.

‘Dag lieverds!’ Het is mijn oud-collega. Ze wilde nou eindelijk wel eens langskomen. Zij is het soort vrouw dat zegt dat haar bevalling nog zwaarder was.

Ze geeft het cadeau voor Mace aan Naomi en richt haar blik op Puck. “Meid wat ben je gegroeid. Jij krijgt als grote zus natuurlijk ook een cadeautje.” Mace krijgt zijn tweede spaarpot met zijn naam erop.

“Als jullie het al hebben, dan ruil ik het wel.”

Alsof de Hema een gepersonaliseerde spaarpot terugneemt, denk ik in mezelf.

“Nee, hij is leuk”, zegt Naomi.

Puck krijgt een boek over een kleine mol die wil weten wie er op zijn kop gepoept heeft. Na drie koppen thee kijk ik Naomi aan. Haar ogen zijn rood en waterig. Mijn oud-collega ziet het niet. Ze heeft het te druk met de verhalen over haar eigen bevalling. Waarom vraag ik niet gewoon of ze ons weer even met rust laat?

Ruilbeurs voor kraamcadeaus

Na vier weken zou ik met Mace naar een ruilbeurs voor kraamcadeaus kunnen. Hij heeft in de aanbieding: twee keer het Happy Horse knuffelkonijn, drie keer de houten trein van Little Dutch en drie keer de gekleurde Mula stapeltoren van de Ikea.

Maar het is toch goed bedoeld?

Ja, natuurlijk is het lief. En ik waardeer het. Maar een gemiddeld kind in het Westen bezit meer dan honderdvijftig dingen om mee te spelen. En jaarlijks krijgt het kind er ongeveer 70 dingen bij. Het levert keuzestress op en als ze al met iets spelen, dan is dat van korte duur.

Dus geen cadeaus meer?

Denk je dat Mace (0 jaar) er moeite mee heeft dat hij geen cadeau krijgt? Dat je op kraamvisite komt is al een cadeau op zich. Tenminste, als je niet na je beschuit met muisjes nog drie koppen Gember thee drinkt.

Het is gebruikelijk om een kraamcadeau te geven, maar uiteindelijk belandt het via wat omwegen vaak bij het grofvuil.
Haal liever eens de stofzuiger door het huis, smeer je eigen beschuit met muisjes, zet zelf even Gember thee, ga met de oudste naar Monkeytown of neem de wasmand mee.

En als je toch een cadeau wilt geven?

Als je dan toch iets wilt geven maak dan een ovenschotel Cannelloni met spinazie en ricotta. Daar help je paps en mams écht mee.

En een uitgeruste vader en moeder is het mooiste cadeau dat Mace zich kan wensen. En Puck ook.