Even stilstaan na 160 kilometer fietsen in de vrieskou

Vlak voor vertrek slaat de twijfel toe. Wat is er nou leuk aan 160 kilometer fietsen bij min 4? Het plan is om samen met Gerben en Thomas van Nootdorp naar Jeffrey in Deventer te gaan. Sinds de coronatijd heb ik het fietsvirus te pakken.

De warme bakker in Oudewater

Als we 30 minuten onderweg zijn beginnen mijn handen écht koud te worden. De snijdende oostenwind zorgt ervoor dat we niet kunnen praten.

1,5 uur later gooi ik mijn racefiets tegen een muur. We zijn bij een bakkerij in Oudewater voor een kop koffie en om op te warmen. De serveerster vraagt waarom we met dit weer op de fiets zitten. “We zijn onderweg naar Deventer om een vriend te bezoeken”, zeg ik. Ze trekt haar neus op.

Gesprekken met vrienden

Zo rond Utrecht begin ik me beter te voelen. De wind is gaan liggen en de zon komt door. We praten over Tinder, de geboorte van mijn zoon Mace, het schrijven van een boek, zonnepanelen, dure boodschappen en échte vriendschappen. Kilometerslang rollen onze wielen moeiteloos over het asfalt.

Radio Kootwijk

Te hoogte van Radio Kootwijk gaat de zon onder. Ik kijk op mijn Garmin. Nog 30 kilometer fietsen, met onze snelheid nog zo’n 1,5 uur.

De wind waait weer dwars door mijn handschoenen heen. Ik wil harder fietsen om mezelf warm te houden, maar voor Thomas gaat het te hard.
“Gaan jullie maar, ik red me wel”, roept hij.
“Samen uit, samen thuis”, reageert Gerben.

Het laatste uur probeer ik positief te blijven denken, maar ik voel alleen nog maar mijn ijskoude handen. Of ik ze nou op mijn stuur sla of niet, ik krijg er geen gevoel meer in.

Aankomst in Deventer

Om 17:30 komen we verkleumd aan in Deventer. Vriend Jeffrey staat samen met zijn dochter op ons te wachten. Hij is getrouwd, heeft 4 kinderen en een hond. Maar véél belangrijker: een houtkachel.

Na een glas Grand Prestige gaan we aan tafel zitten. Abby (6) begint met een gebed:

“Lieve Heer, ik dank U dat de vrienden van papa hier zijn. Ik dank U voor deze rijk gevulde tafel en ik dank U dat ik vanavond mijn schoen mag zetten. Amen.”

Het zal de vermoeidheid zijn, maar ik ben diep ontroerd. Hoe kan een kind van 6 jaar haar gebed beginnen met de vrienden van papa, en niet met het zetten van haar schoen?

Laten we in 2023 allemaal een beetje zoals Abby zijn. 

Ik wens je fijne feestdagen en een goed, gezond en lekker getikt 2023!